Donderdag, 22 augustus '13, Great Stirrup Cay (Berry Islands)

Toen we vnmorgen wakker werden lagen we 'midden' in zee voor anker. Voor ons ligt Geat Stirrup Cay een eiland dat in eigendom is van Norwegian. Na het ontbijt, wij weer apart van de kinderen, moesten we een ticket halen voor de ferry naar het eiland. Leuk hoor om deze keer niet met een shuttel te gaan. Dit was net als in de film.

We waren oorspronkelijk van plan een uurtje te blijven en dan ons dan verder in alle rust te gaan vermaken aan boord. Maar vooral ook omdat het een 'eigen' eiland was was het heel prettig toeven daar. We hebben een grote blauwe shelter gehuurd om in de schaduw te liggen. De begroeiing op het eiland is nog niet overal volwassen en daardoor was het geen overbodige luxe.

Hier was ook het eten, de lunch, volledig verzorgd. Het was een verrassing voor ons toen we hoorden dat dat verzorgd werd in de picknick area's en de verrassing werd nog groter toen we zagen hoe goed ze dat voor elkaar hadden. We hebben weer gesmuld.

Rond 2 uur zijn we toch weer naar de boot gegaan om op het dek nog te genieten van de laatste zon en om te proberen de onderlinge 'wedstrijd' alsnog te kunnen winnen wie het bruinst is. Onze kleur hebben we met name in deze laatste dagen gekregen, op de Bahama's dus, in ieder geval op de plekken waar de eerste dikke 2 weken onze kleren gewoon zaten. Maar we zien er allemaal lekker gebruind uit hoor.

Bovendien hadden wij om 5 voor 4 een afspraak met de kapitein. Afgelopen maandag kwam ik hem in onze gang tegen, hij werd formeel gegroet door een werknemer, die ons tegemoet kwam lopen, de kapitein liep achter mij. Ik draaide mij vervolgens om en zei zoiets als, o, u bent het echt. We lipen een stukje met elkaar op en bij de lift moest hij omhoog met de lift, ik nam de benenwagen. Toen heb ik hem gevraagd of het mogelijk was om de brug te zien, dat onze zoon dat geweldig zou vinden. Oh yeay he wants t see where everything happens. YES. Hij vertelde dat het wel een voorkomt in speciale gevallen, niets kon beloven maar vroeg ons cabinnumber. Woensdag ging de telefoon, Ton en ik waren nog niet terug, maar Taco heeft de boodschap keurig in het engels aangenomen en beantwoord. Morgen, donderdag dus om 15.55 melden bij de receptie voor an appointment with the captain. Leuk! Het was een select gezelschap, groepje van 4, helemaal opgetut, de jongedame, eind 20/begin30 vol in de make-up en in katzwijm richting de captain, en 2 jongemannen waarvan de één piloot was. Later viel nog een viertal in/bij, maar wij kregen de volle aandacht, je moet ook nniet te laat komen. Uitgebreide voorlichting, rodleiding, mochten alle vragen stellen die we wilden, wij hollanders waren eigenlijk de enige die vragen stelden. Taco op de foto met de kapitein in zijn stoel, de 'grote' mensenkindern volgend. Zo noemde de piloot zichzelf, echt leuk allemaal.

Bij het weggaan kwamen we de assistent, direct onder de captain tegen, hij komt uit Kroatië, Rijeka, Taco zat op zijn qui vive om 'Dobre dan' te zeggen en zo raakte we een tijdje in gesprek. Hij had een huis aan de kust in Istrié verkocht en geheel toevallig heeft hij net botenlag/vernis gekocht uit Nederland, het zou de beste zijn. Er zijn overigens niet veel Nederlanders aan boord en ze hebben één Nederlandse medewerker.

Nog even op het dek gelegen en ons toen klaar gemaakt voor het diner.

We hebben de rekening vast op laten maken en besloten vrijdag zelf van boord te gaan, anders moet je een vaste tijd kiezen, je koffers worden dan wel opgehaald maar je bent gebonden en afhankelijk van personeel en ander gasten.

Taco heeft een TEENS afscheids-pyama party met kussengevecht en al en liet zijn toetje voor wat het was, ons 'galgenmaal' aan boord lieten wij ons zeer goed smaken.